Jeżeli Kolumbia jest znana jako najniebezpieczniejszy na świecie kraj dla związkowców, to palestyńskie Terytoria Okupowane można uznać za najniebezpieczniejsze na świecie miejsce dla ratowników medycznych.
W OBRONIE RATOWNIKÓW – PODSTAWOWE FAKTY
www.defendtherescuers.wordpress.com
Ataki
W ciągu minionych 9 lat – od wybuchu drugiej intifady, czyli powstania we wrześniu 2000 roku – izraelskie siły okupacyjne zabiły około 50 ratowników medycznych, w tym sanitariuszy, kierowców, lekarzy i wolontariuszy. Innymi słowy co dwa miesiące ginął jeden ratownik1.
W tym samym okresie co najmniej 500 ratowników zostało rannych – czyli pięciu na miesiąc2.
Szczyt izraelskich ataków na ratowników medycznych przypadł na ostatnią inwazję na Strefę Gazy w grudniu 2008 i styczniu 2009 roku.
W trakcie tej operacji, znanej pod kryptonimem „Płynny ołów” siły izraelskie zabiły 16 ratowników medycznych w ciągu 22 dni. Czterech z nich zginęło jednego dnia. 57 zostało rannych. Uszkodzono co najmniej 16 ambulansów, a nie mniej niż 9 z nich zostało całkowicie zniszczonych3.
Jak doniósł izraelski dziennik Haaretz prawdopodobnie izraelscy żołnierze dostali prawo „strzelania także do ratowników” w ramach wydanych przez dowództwo reguł określających zasady postępowania na polu walki.4
Niszczenie sprzętu i zabudowań
Między 29 września 2000 roku, a 27 czerwca 2003 roku Palestyńskie Stowarzyszenie Czerwonego Półksiężyca (PRCS) odnotowało 255 izraelskich ataków na karetki pogotowia. 118 ambulansów PRCS zostało uszkodzonych. Z tej liczby 28 nie nadawało się do naprawy5.
W ciągu pierwszych trzech lat intifady uszkodzeniom uległo 70% taboru Czerwonego Półksiężyca6. W trakcie operacji „Płynny ołów” główna stacja PRCS oraz stacje pogotowia w Tel al Hawa w mieście Gaza oraz w obozie uchodźców Dżabalja były ostrzeliwane przez czołgi i rakiety, w tym także przy użyciu pocisków z białym fosforem7.
Od roku 2000 zanotowano co najmniej 385 ataków na karetki pogotowia oraz zespoły ratowników medycznych – jeden atak na tydzień 8.
Tylko w ciągu trzech pierwszych miesięcy 2009 roku, odnotowano 101 takich przypadków, w tym 11 przypadków bezpośredniego ostrzelania z broni maszynowej karetek zespołów ratowniczych w Strefie Gazy oraz w miejscowości Nil’in na Zachodnim Brzegu Jordanu9.
Blokowanie dostępu do rannych
Od roku 2000 odnotowano co najmniej 2 423 przypadki blokowania dostępu do pacjentów10.
220 takich przypadków zanotowano w ciągi trzech pierwszych miesięcy 2009 roku, w tym 132 w trakcie 22 dni izraelskiej ofensywy w Strefie Gazy11.
Tylko w ciągu minionego roku (2008) było 501 takich przypadków12.
Co najmniej 129 chorych zmarło na izraelskich punktach kontrolnych (checkpointach) w wyniku braku odpowiedniej pomocy medycznej13.
Liczba ta wzrasta do 478 jeśli uwzględnimy 349 zmarłych, którzy według Palestyńskiego Ministerstwa Zdrowia stracili życie wskutek odmowy wyjazdu na odpowiednie leczenie poza granice Strefy Gazy obleganej od roku 2007 przez siły izraelskie14.
68 kobiet zmuszonych było rodzić na izraelskich punktach kontrolnych. Cztery z nich zmarły podczas porodów. W wyniku braku odpowiedniej pomocy 34 kobiety poroniły15.
Aresztowania i uwięzienia
Od roku 2000 co najmniej 144 członków zespołów ratownictwa medycznego zostało aresztowanych i czasowo zatrzymanych – w tym 64 od września 2000 do sierpnia 2002 roku.
Wśród 49 aresztowanych ratowników, którzy padli ofiarą przemocy, 15 poddano torturom, 6 użyto jako żywych tarcz, a kolejnych 6 wymagało hospitalizacji po zwolnieniu16.
Ranni ratownicy
W ciągu minionych 9 lat ratownicy medyczni udzielili pomocy prawie 40 000 Palestyńczyków ranionych przez izraelskie siły okupacyjne17.
Zgodnie ze zbiorczymi danymi Palestyńskiego Stowarzyszenia Czerwonego Półksiężyca, od września 2000 roku do grudnia 2008 roku izraelscy żołnierze ranili 33 639 Palestyńczyków. W tym 8 889 zostało poranionych ostrą amunicją a 7 253 pociskami gumowymi18.
W czasie 22 dni izraelskiej operacji „Płynny ołów” w Gazie rany odniosło 5 303 Palestyńczyków19.
Przypisy:
1 Dane Ministerstwa Zdrowia Autonomii Palestyńskiej (lipiec 2009); WHO podaje liczbę 25 zabitych w latach 2000-2003; PRCS potwierdza 15 zabitych w latach 2004-2009; W trakcie operacji „Płynny ołów” służby ratownicze Obrony Cywilnej straciły 13 zabitych, natomiast Ministerstwo Zdrowia 2 zabitych. Najniższe szacunki mówią o 46 zabitych. Liczba 100 ofiar obejmuje zabitych pracowników służb Ministerstwa Zdrowia, Obrony Cywilnej, sanitariuszy wojskowych, pracowników ambulansów prywatnych oraz PRCS.
2 Dane PRCS (wrzesień 2000 – lipiec 2009).
3 Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) opublikowanych 16 stycznia 2009 roku PRCS straciło 3 ambulansy, Obrona Cywilna 3, Union of Health Work Committees 1, UPRMC 1.
4 „Żołnierze izraelscy mają prawo strzelać bez ostrzeżenia do ratowników Gazie”, Amira Haas, Haaretz, 28 kwietnia 2009 – notatka w języku hebrajskim znaleziona w jednym z domów zajętych przez armię izraelską.
5 Palestyńskie Stowarzyszenie Czerwonego Półksiężyca “Humanitarian duty: violations of International Humanitarian Law Against The Palestine Red Crescent Society” (lipiec 2003).
6 Strona internetowa PRCS; WHO.
7 ibid.
8 Zbiorcze statystyki zaczerpnięte z raportu Czerwonego krzyża za lata 2000-2003; raportu OCHA z grudnia 2004 r; oraz statystyk PRCS za lata 2005-2009.
9 Kwartalny raport PRCS (styczeń-marzec 2009, z uwzględnieniem statystyk prowadzonych od roku 2005).
10 Stanowisko Czerwonego Krzyża, marzec 2003; kwartalny raport PRCS (styczeń-marzec 2009).
11 ibid
12 ibid
13 Sonia Nettin, „Palestinian Health Care Conditions Under Occupation”, (kwiecień 2006), Global Research.
14 Statystyki palestyńskiego Ministerstwa Zdrowia z 31 lipca 2009 roku.
15 ibid.
16 Rohan Pierce podaje liczbę 64 osób aresztowanych między wrześniem 2000 roku a 2 sierpnia 2002 roku; Palestine Monitor sierpień 2002; Tylko między 29 sierpnia 2002 roku a 27 lipca 2003 aresztowano 80 osób; Palestyńskie Stowarzyszenie Czerwonego Półksiężyca “Humanitarian duty: violations of International Humanitarian Law Against The Palestine Red Crescent Society” (lipiec 2003); raport kwartalny PRCS (styczeń-marzec 2009);
17 Dane PRCS mówią o 33 639 rannych w okresie od września 2000 roku do grudnia 2008 roku; w trakcie operacji „Płynny ołów” ranne zostały dalsze 5 303 osoby PCHR.
18 ibid
19 ibid
