Między 27 grudnia 2008 roku a 19 stycznia 2009 roku izraelskie siły powietrzne, lądowe i morskie codziennie bombardowały Strefę Gazy, zamieszkałą przez 1,5 miliona Palestyńczyków. W wyniku tych działań prawie 1400 osób zostało zabitych, z czego 314 stanowiły dzieci, a tysiące odniosło poważne rany. Izrael stara się usprawiedliwić swoje działania poprzez dezinformację i rozgłaszanie błędnych informacji na temat historii Strefy Gazy, jej mieszkańców i przywódców. Większość środków masowego przekazu z powodu ignorancji lub zastraszenia nie jest w stanie obalić współczesnych mitów dotyczących konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Poniżej przedstawiamy odpowiedzi zadające kłam powszechnym twierdzeniom, opracowane na podstawie raportów ONZ – u i innych organizacji pozarządowych, z izraelskimi organizacjami obrony praw człowieka włącznie.
Mit: Izrael jest państwem prawa, dążącym do ustanowienia pokojowej koegzystencji ze swoimi sąsiadami.
Prawda: W 1948 roku, wkrótce po tym jak ONZ oddała 56% terytoriów Palestyny dużej grupie imigrantów, siły syjonistyczne stanowiące mniejszość ludności żydowskiej wypędziły dużą część ludności Palestyńskiej z domów i zajęły 78% terytoriów Palestyny. W trakcie tych działań, w celu uniemożliwienia powrotu uchodźcom zrównano z ziemią ponad 400 wiosek palestyńskich. W 1967 roku władze Izraela rozpoczęły okupację pozostałych terytoriów Palestyny ze Strefą Gazy włącznie, inicjując osadnictwo obywateli żydowskich na podbitych terytoriach, co stanowiło pogwałcenie Czwartej Konwencji Genewskiej.
W 2002 roku na ziemiach palestyńskich Izrael rozpoczął budowę długiego na 400 mil muru, wykorzystując go do zagarnięcia najbardziej żyznych terenów i źródeł wody na Zachodnim Brzegu Jordanu. Na tych obszarach stworzono swojego rodzaju getta i enklawy, w których zamknięto Palestyńczyków, otoczonych przez armię izraelską i nielegalne osiedla osadników żydowskich. Wykorzystywano najróżniejsze metody, aby zmusić Palestyńczyków do opuszczenia domów we Wschodniej Jerozolimie, którą Izrael zaanektował, łamiąc w ten sposób po raz kolejny prawo międzynarodowe.
Izrael naruszył ponad 60 rezolucji ONZ-u wzywających do powrotu uchodźców, wycofania osadników żydowskich z nielegalnych osiedli, zburzenia muru i zakończenia blokady Strefy Gazy.
Mit: Izrael jest zastraszany przez kraje arabskie bezpośrednio z nim sąsiadujące.
Prawda: Egipt i Jordania mają ustanowione z Izraelem stosunki dyplomatyczne i umowy handlowe. Liban i Syria nie utrzymują stosunków dyplomatycznych z Izraelem, ponieważ w dalszym ciągu nadal okupuje on część ich terytoriów. Liga Arabska wielokrotnie oferowała państwu Izrael pełną normalizację stosunków w zamian za utworzenie stabilnego państwa palestyńskiego obejmującego terytorium Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy. Izrael odrzucił te propozycje.
Mit: Izrael wycofał swoje wojska i zburzył osiedla osadników żydowskich w Strefie Gazy w 2005 roku, ale Palestyńczycy mimo tych działań i oferty pokoju zainicjowali kolejne akty przemocy.
Prawda: Izrael wycofał 8000 osadników ze Strefy Gazy po 38 latach okupacji – ale natychmiast zwiększył o 30 000 osób nielegalne osadnictwo na Zachodnim Brzegu (którego wielkość szacuje się obecnie na 450 tysięcy osadników). Jednocześnie wprowadzono ostre restrykcje na wszystkich przejściach granicznych ze Strefą Gazy, czyniąc praktycznie niemożliwym normalne funkcjonowanie gospodarki na tym obszarze. W latach 2005-2007 armia izraelska zabiła 1290 Palestyńczyków w samej Strefie Gazy, w tym 222 dzieci. W latach 2005-2008 11 Izraelczyków zginęło w wyniku ostrzału rakietowego.
Mit: Izrael od wielu lat cierpi z powodu tysięcy rakiet wystrzeliwanych na jego terytorium z północnej części Strefy Gazy.
Prawda: Pierwsze domowej roboty rakiety Kassam zostały wystrzelone na terytorium Izraela w październiku 2001 roku. Pierwsze ofiary śmiertelne miały miejsce w marcu 2007 roku. Do listopada 2008 roku w wyniku ostrzału rakietowego śmierć poniosło 13 Izraelczyków. Natomiast w okresie między wrześniem 2000 roku a listopadem 2008 roku ponad 5 tysięcy Palestyńczyków zostało zabitych – ponad połowa z nich w Strefie Gazy. W ciągu ostatnich kilku lat rakiety Kassam zwiększyły swój zasięg, ale z wojskowego punktu widzenia są one bardzo mało skuteczne w porównaniu z amerykańskim samolotami F-16, helikopterami Apache, czołgami Merkava i śmigłowcami bojowymi, w które Izrael jest wyposażony. Według Hamasu ostrzały rakietowe kierowane na terytorium Izraela stanowią odwet nie tylko za śmierć tysięcy Palestyńczyków zamordowanych na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, ale również za postępującą konfiskatę ziem (patrz wyżej). Hamas chce w ten sposób zmusić Izrael do zakończenia okupacji, podobnie jak został do tego zmuszony przez siły Hezbollahu w południowym Libanie.
Mit: Hamas zerwał ostatnie zawieszenie broni, co spowodowało bombardowania ze strony Izraela i inwazję na Strefę Gazy.
Prawda: W listopadzie 2008 r., w trakcie trwającego pół roku zawieszenia broni, armia izraelska zabiła 14 Palestyńczyków i zaostrzyła blokadę Strefy Gazy. W odwecie wystrzelono rakiety Kassam na Negev nie powodując żadnych ofiar w ludziach. Rzecznik władz izraelskich przyznał, że atak na Strefę Gazy był planowany już nas osiem miesięcy przed podpisaniem zawieszenia broni. Władze Izraela świadomie zawarły porozumienie o zawieszeniu broni nigdy nie mając zamiaru go przestrzegać.
Mit: Hamas jest nielegalną organizacją terrorystyczną dążąca do unicestwienia państwa Izrael. W związku z tym niemożliwe są jakiekolwiek negocjacje Izraela z Hamasem.
Prawda: Hamas jest nacjonalistyczną organizacją islamską składającą się z partii politycznej i skrzydła militarnego odpowiedzialnego w dużej mierze przez ostatnie lata za prowadzenie szkół i szpitali w Strefie Gazy w warunkach ciężkiej okupacji wojskowej. W ten sposób Hamas zyskał sobie sympatię również świeckich Palestyńczyków, którym organizacja jawiła się jako pomocna i nieskorumpowana, w przeciwieństwie do Fatahu. Kiedy Hamas wygrał wybory, zaoferował władzom Izraela 10-letni pokój podczas którego miały być prowadzone negocjacje. Izrael odrzucił tę propozycję i kontynuował rozgłaszanie cytatów z wcześniejszych manifestów organizacji wzywających do powrotu na palestyńskie ziemie.
Mit: Hamas przejął władze w Strefie Gazy w wyniku zamachu stanu w czerwcu 2007 roku, obalając tym samym prawowitego przywódcę Autonomii Palestyńskiej Mahmouda Abbasa.
Prawda: Hamas przejął władze w 2006 r., w wyniku wyborów określanych przez obserwatorów międzynarodowych jako wolne i niezwisłe i utworzył Rząd Jedności Narodowej, w którym zaproponowano parlamentarzystom z partii Fatah stanowiska ministerialne. Podczas gdy rząd Stanów Zjednoczonych i rządy krajów zachodnich poparły Izrael w postanowieniu nie uznawania wyboru Hamasu, w czerwcu 2006 roku wojska izraelskie uprowadziły kilkudziesięciu ministrów i parlamentarzystów Hamasu i osadziły ich w więzieniu. Izrael i USA zachęcały Fatah do przeprowadzenia zamachu stanu w Strefie Gazy, ale Hamas uprzedził tą sytuację i w czerwcu 2007 roku przejął władzę w Gazie. Mahmoud Abbas został wybrany prezydentem Autonomii Palestyńskiej, ale jego partia nie uzyskała mandatu.
Mit: Izrael zawsze stara się zminimalizować ofiary wśród ludności cywilnej, a swoje ataki kieruje jedynie w kierunku członków Hamasu.
Prawda: Izrael jest jedynym krajem, poza Stanami Zjednoczonymi dysponującym najbardziej zaawansowaną technicznie bronią na świecie. Jego skomputeryzowany system nawigacyjny (sprzedawany do Wielkiej Brytanii) przesyła bardzo szczegółowe informacje na temat każdego skrawka placu w Strefie Gazy. A mimo to setki Palestyńczyków zostało zabitych i rannych. Zbombardowano elektrownię, karetki pogotowia, szkoły, szpitale i wiele obiektów infrastrukturalnych.
Mit: Każdy naród w obliczu ataków rakietowych lub bombowych odpowiedziałby z całą mocą.
Prawda: Przez lata Brytyjczycy doświadczali ataków terrorystycznych ze strony IRA, które pochłonęły znacznie więcej ofiar niż w Izraelu. Wielka Brytania nigdy nie bombardowała celów cywilnych i infrastruktury, a porozumienia osiągnięto prowadząc pokojowe negocjacje.
Mit: Hamas wykorzystuje mieszkańców Gazy jako żywe tarcze
Prawda: Gaza jest jednym z najgęściej zaludnionych obszarów na Ziemi, z 1,5 milionową populacją zamieszkującą obszar długości 25 mil i 5 mil szerokości. Nie ma tam jaskiń ani lasów, w których mieszkańcy mogliby się ukryć – jedynie obszary miejskie.
Mit: Władzom Izraela leży na sercu dobro mieszkańców Strefy Gazy.
Prawda: Od czerwca 2007 roku Izrael wprowadził blokadę Strefy Gazy uniemożliwiając transfer nie tylko ludzi ale również towarów pierwszej potrzeby. Pacjenci mieli możliwość opuszczenia Strefy w celu uzyskania pomocy medycznej w innym miejscu, ale w ubiegłym roku władze Izraela odmówiły większości chorych pozwolenia na wyjazd, w konsekwencji czego dziesiątki z nich zmarło.
Mit: Mieszkańcy Strefy Gazy tak naprawdę nie cierpią – jest to celowo wyolbrzymione dla celów propagandowych.
Prawda: John Ging, dyrektor agencji ONZ ds. uchodźców w Strefie Gazy, Profesor Richard Falk, specjalny sprawozdawca ONZ do terytoriów okupowanych , przedstawiciele Oxfam`u i innych międzynarodowych organizacji pomocowych i praw człowieka oskarżają Izrael o łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego. Od lat monitorują oni sytuację w Strefie Gazy i zwracają uwagę na potrzebę pilnej interwencji humanitarnej i poprawę tragicznej sytuacji mieszkańców Strefy Gazy.
Mit: Ludzie, którzy krytykują Izrael to antysemici
Prawda: Bycie antysemitą oznacza stosowanie rasistowskich kryteriów wobec Żydów. Jednak wielu Żydów, również tych w Izraelu krytykuje politykę własnego państwa. Stosowana przez władze Izraela polityka czystek etnicznych i przejmowania gruntów mac swoje korzenie w ideologi syjonizmu i przekonaniu, że Żydzi mają wyłączne prawo do Palestyny. Bycie antysyjonistą oznacza przeciwstawienie się tej ideologi i praktyce. Izrael wykorzystuje retorykę antysemityzmu aby zastraszyć ludzi i zmusić ich do milczenia.
Pobierz w PDF prawda_o_gazie-2-1
